Είχε χάσει εντελώς την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Το δωμάτιο ήταν εντελώς διαφορετικό. Τις λεπτές λευκές κουρτίνες ανασήκωνε απαλά το αεράκι, ενώ το άρωμα του φρεσκοβαμμένου τοίχου αναδιδόταν παντού. Στο κρεβάτι υπήρχε ξεστρωμένο ένα ροζ πάπλωμα, ενώ σε 2 μεγάλους καθρέφτες αντικατοπτριζόταν το είδωλό της. Η Μαρία δεν ήξερε τι να πιστέψει. Όλα φαίνονταν τόσο αληθινά. Από το παράθυρο έβλεπε τη θάλασσα να την προσκαλεί κοντά της.
Μέσα στη ντουλάπα βρήκε ένα μαγιό., το φόρεσε και αποφάσισε να πάει για μπάνιο. βγαίνοντας συνειδητοποίησε ότι τριγύρω υπήρχαν σπίτια, ενώ πολλές οικογένειες απολάμβαναν το ζεστό ήλιο και τη θάλασσα. Άπλωσε την πετσέτα της σε ένα βράχο και ετοιμάστηκε να βουτήξει. Η θάλασσα ήταν δροσερή και την έκανε να αισθάνεται ελεύθερη. Κολύμπησε λίγο και βγήκε. Ένα παιδάκι κατευθύνθηκε προς το μέρος της. Πήγε να του μιλήσει, αλλά αυτό την αγνόησε επιδεικτικά και συνέχισε το παιχνίδι του. Ο μπαμπάς του ήρθε να το φωνάξει να φύγουν, προσπάθησε να του μιλήσει, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.
Σκέφτηκε ότι κάτι περίεργο συνέβαινε. Εκεί που καθόταν, άρχισε να φωνάζει, να κουνάει τα χέρια της, να ουρλιάζει. Μάταια.. Κανείς δεν της έδινε σημασία. Συνειδητοποίησε ότι ήταν κατά κάποιο ανεξήγητο τρόπο αόρατη. Αποφάσισε να επιστρέψει στη Βίλα. Και τότε έντρομη συνειδητοποίησε ότι είχε εξαφανιστεί. Στη θέση της υπήρχε το εγκαταλελειμμένο κτίριο που είχε δει στην αρχή. Όμως, αυτή τη φορά κάτι ήταν διαφορετικό.
Στη θέση του αγάλματος υπήρχε μια γιαγιά μαυροφορεμένη, η οποία έπλεκε ένα άσπρο μακρύ ύφασμα. Κατευθύνθηκε προς το μέρος της. Προς μεγάλη έκπληξή της, η γιαγιά σήκωσε το βλέμμα της και την κοίταξε. Η Μαρία κατάλαβε ότι γι' αυτήν δεν ήταν αόρατη. Τι ρώτησε:"Γιαγιά τι μου συμβαίνει;". Και αυτή της απάντησε:"Κορίτσι μου όλα στη ζωή συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Αυτή τη στιγμή βρίσκεσαι σ' ένα όνειρο, που δεν απέχει όμως καθόλου απ' την πραγματικότητα. Η βίλα αυτή αντιπροσωπεύει τη ζωή σου. Απ' έξω ρημαγμένη και εγκαταλελειμμένη, ενώ από μέσα σφύζει από ζωή. Μπορεί εξωτερικά να έχεις συμβιβαστεί μ' αυτό που οι άλλοι θέλουν για σένα, όμως μέσα σου αναζητάς κάτι διαφορετικό, ένα όνειρο. Οι άνθρωποι που συνάντησε και δεν σου μιλούσαν, είναι ο περίγυρός σου, η κοινωνία. Μόλις τόλμησες να ονειρευτείς, αμέσως σε πέταξαν από τα στενά όριά τους. Πολύ περισσότερο, απ' τη στιγμή που σ' έπεισαν και εσένα ότι είσαι αόρατη, η βίλα γκρεμίστηκε. Τα όνειρά σου εξανεμίστηκαν, καταστράφηκαν.
"Στη ζωή δεν πρέπει να αφήνουμε την κοινωνία να μας δημιουργεί τα πιστεύω και τις πεποιθήσεις μας. Πρέπει να φτιάχνουμε το δικό μας όνειρο και ότι κι αν γίνεται, να προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να το διατηρήσουμε ζωντανό. Και η Μαρία ρώτησε: " Και εσύ γιαγιά, γιατί είσαι εδώ; Και η γιαγιά απάντησε: "Εγώ δεν είμαι τίποτα περισσότερο απ' αυτά που εσύ πάντα είχες βαθιά θαμμένα στην ψυχή σου και φοβόσουν να τα βγάλεις στην επιφάνεια. Είμαι ο από μηχανής θεός που βρέθηκα την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος. Σε βοήθησα ν' απεγκλωβιστείς από τα στενά δεσμά που είχες επιβάλει στον εαυτό σου. Ν' απελευθερωθείς".
Σε κλάσματα δευτερολέπτου, η γιαγιά μετατράπηκε στο άγαλμα που είχε δει η Μαρία στην αρχή. Μόνο που τα χονδρά δάκρυα στο πρόσωπό της δεν υπήρχαν πια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πληκτρολογήστε το σχόλιο σας...