Αναδημοσίευση ρεπορταζ μου στο streetreportaz.blogspot.gr, την Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου το 2012.
Με αφορμή, την ημερομηνία ορόσημο, της 29ηςΝοεμβρίου, όπου τελεσφόρησε η πρώτη ουσιαστική προσπάθεια να αναγνωριστεί ως κράτος η Παλαιστίνη, με την ιστορική απόφαση του ΟΗΕ που την αναβάθμισε σε καθεστώς “κράτους-παρατηρητή”, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Καστοριάς Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, μιλάει αποκλειστικά και εφ’ όλης της ύλης στο «streetreportaz».
Πρόκειται για έναν άνθρωπο-ακτιβιστή που έχει γαλουχηθεί από μικρός με το φλέγον θέμα του Παλαιστινιακού, που χαρακτηρίζεται από την έντονη, συνεχή και έμπρακτη δράση του στο Παλαιστινιακό, μέσα από καμπάνιες, πορείες, και φυσικά την πρόσφατη συμμετοχή του στην αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στην πολιορκημένη περιοχή της Γάζας, μέσω της πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα».
«Η απόφαση του ΟΗΕ αποτελεί ένα τεράστιο βήμα για την Παλαιστίνη. Είναι γνωστοί οι αγώνες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το φλέγον ζήτημα του Παλαιστινιακού. Πρέπει επιτέλους να σταματήσει η γενοκτονία του μαρτυρικού αυτού λαού, η βάναυση καταστολή των δικαιωμάτων του, αλλά και να διακοπεί η στρατιωτική συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ», υπογραμμίζει ο κ. Διαμαντόπουλος.
Παράλληλα, θεωρεί ότι συνδέονται άμεσα οι αγώνες του ελληνικού και του παλαιστινιακού λαού, σημειώνοντας ότι «υπάρχει σύνδεση μεταξύ των αραβικών λαών και του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, υπάρχει μια διαδραστικότητα μεταξύ τους. Οι στενοί δεσμοί οφείλονται ακόμα, σε γεωστρατηγικούς και οικονομικούς λόγους. Το άνοιγμα της Ελλάδας προς τα αραβικά κράτη θα ήταν πιο προσοδοφόρο απ’ ότι προς άλλα κράτη».
Ανθρωπιστική αποστολή στη Γάζα
Σημειώνεται ότι, το ιστιοφόρο Estelle, πλοίο με ιστορία 90 ετών, ολοκληρώνοντας τον περίπλου της Ευρώπης σε ένα ταξίδι που κράτησε δύο μήνες, απέπλευσε το Σάββατο 6 Οκτωβρίου από το λιμάνι της Νάπολη στην Ιταλία με προορισμό την θάλασσα της Παλαιστίνης. Το μεσημέρι λοιπόν της Τρίτης 16 Οκτωβρίου, πέντε Έλληνες, μεταξύ των οποίων δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ο Βαγγέλης Διαμαντόπουλος και ο Δημήτρης Κοδέλας επιβιβάστηκαν.
«Η μεταφορά μας έγινε με κινηματογραφικό τρόπο, αφού προσεγγίσαμε και επιβιβαστήκαμε στο Estelle μέσω φουσκωτών σκαφών. Μαζί μας δεν καταφέραμε να μεταφέρουμε πολλά πράγματα, μόνο κάποιο συμβολικό υλικό, όπως παιχνίδια και φάρμακα, αφού οι Ισραηλινοί επιτρέπουν τη μεταφορά ανθρωπιστικού υλικού με το σταγονόμετρο», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Διαμαντόπουλος.
Η αποστολή όμως, διακόπηκε απότομα και βίαια, 4 μέρες αργότερα. Το Σάββατο στις 10.15 το πρωί και ενώ το Estelle βρισκόταν σε απόσταση 31 ναυτικών μιλίων από το λιμάνι της Γάζας, το πλοίο περικυκλώθηκε από πλοία του Ισραηλινού πολεμικού ναυτικού και επιβιβάστηκαν σε αυτό ισραηλινοί στρατιώτες, που έφεραν αντιασφυξιογόνες μάσκες.
« Μέσω ασύρματου οι Ισραηλινοί μας προειδοποίησαν μία φορά να μην συνεχίσουμε την πορεία μας, αλλά δεν υπήρξε δεύτερη… Βρισκόμασταν με ομάδα περιφρούρησης στη γέφυρα του πλοίου, όταν είδαμε να μας πλησιάζουν 4-5 ισραηλινά μεγάλα πολεμικά πλοία και πλήθος φουσκωτών σκαφών με ισραηλινούς κομάντος» εξιστορεί.
Και συνεχίζει: « Προσπαθούσαν να ανέβουν στο πλοίο απ’ το σημείο με την ευκολότερη πρόσβαση. Μόλις ανέβηκαν, τους ενημέρωσα ποιος είμαι και ζήτησα να μιλήσω με τον επικεφαλής. Η απάντηση ήταν να στρέψουν τα όπλα προς το μέρος μου. Με ακινητοποίησαν με taser, με έριξαν κάτω, με έδεσαν πισθάγκωνα και με έσυραν στο μπροστινό μέρος του πλοίου για να μην έχω επαφή με τους υπόλοιπους επιβαίνοντες».
Σε δεύτερη φάση, όσους είχαν δέσει τους απελευθέρωσαν, ωστόσο σύμφωνα με τον κ. Διαμαντόπουλο όσο πλέανε προς το λιμάνι του Ashdod, κινηματογραφούσαν τους επιβαίνοντες, σε φάσεις που ήταν πιο χαλαροί, τους πρόσφεραν μάλιστα φαγητό-νερό, το οποίο αρνήθηκαν, ώστε να φαίνεται ότι τους φέρθηκαν καλά και να παρουσιάσουν μια γενικά καλή εικόνα προς τα έξω.
Όσον αφορά τις στιγμές, που θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλες στη μνήμη του, επισημαίνει: « Το σθένος των ανθρώπων που επέβαιναν στο Estelle, αλλά και αυτό το αίσθημα της αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας που υπήρχε μεταξύ μας, είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Υπήρχαν άνθρωποι, όπως ο πρώην βουλευτής του Καναδά και ο βουλευτής της Σουηδίας, ηλικίας περίπου 80 χρόνων, που συμμετείχαν σε όλες τις απαραίτητες αρμοδιότητες και καθήκοντα στο πλοίο, ακούραστα και αδιαμαρτύρητα. Το πλοίο αποτελούσε ένα ζωντανό οργανισμό, δεν υπήρχε προσωπικό, όλα εμείς τα κάναμε. Αυτή η συλλογικότητα, η συνύπαρξη ανθρώπων με διαφορετική κουλτούρα και συνήθειες ήταν αξιοθαύμαστη».
Πάντα θα θυμάμαι, συμπληρώνει, «το γιατρό του πλοίου, που ενώ του πρότεινα να μην είναι στην γέφυρα, καθώς εκεί η επίθεση θα ήταν πιο σφοδρή, αυτός ήταν ανένδοτος και έμεινε εκεί μαζί μας στην καθιστική διαμαρτυρία».
« Μέσω ασύρματου οι Ισραηλινοί μας προειδοποίησαν μία φορά να μην συνεχίσουμε την πορεία μας, αλλά δεν υπήρξε δεύτερη… Βρισκόμασταν με ομάδα περιφρούρησης στη γέφυρα του πλοίου, όταν είδαμε να μας πλησιάζουν 4-5 ισραηλινά μεγάλα πολεμικά πλοία και πλήθος φουσκωτών σκαφών με ισραηλινούς κομάντος» εξιστορεί.
Και συνεχίζει: « Προσπαθούσαν να ανέβουν στο πλοίο απ’ το σημείο με την ευκολότερη πρόσβαση. Μόλις ανέβηκαν, τους ενημέρωσα ποιος είμαι και ζήτησα να μιλήσω με τον επικεφαλής. Η απάντηση ήταν να στρέψουν τα όπλα προς το μέρος μου. Με ακινητοποίησαν με taser, με έριξαν κάτω, με έδεσαν πισθάγκωνα και με έσυραν στο μπροστινό μέρος του πλοίου για να μην έχω επαφή με τους υπόλοιπους επιβαίνοντες».
Σε δεύτερη φάση, όσους είχαν δέσει τους απελευθέρωσαν, ωστόσο σύμφωνα με τον κ. Διαμαντόπουλο όσο πλέανε προς το λιμάνι του Ashdod, κινηματογραφούσαν τους επιβαίνοντες, σε φάσεις που ήταν πιο χαλαροί, τους πρόσφεραν μάλιστα φαγητό-νερό, το οποίο αρνήθηκαν, ώστε να φαίνεται ότι τους φέρθηκαν καλά και να παρουσιάσουν μια γενικά καλή εικόνα προς τα έξω.
Όσον αφορά τις στιγμές, που θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλες στη μνήμη του, επισημαίνει: « Το σθένος των ανθρώπων που επέβαιναν στο Estelle, αλλά και αυτό το αίσθημα της αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας που υπήρχε μεταξύ μας, είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Υπήρχαν άνθρωποι, όπως ο πρώην βουλευτής του Καναδά και ο βουλευτής της Σουηδίας, ηλικίας περίπου 80 χρόνων, που συμμετείχαν σε όλες τις απαραίτητες αρμοδιότητες και καθήκοντα στο πλοίο, ακούραστα και αδιαμαρτύρητα. Το πλοίο αποτελούσε ένα ζωντανό οργανισμό, δεν υπήρχε προσωπικό, όλα εμείς τα κάναμε. Αυτή η συλλογικότητα, η συνύπαρξη ανθρώπων με διαφορετική κουλτούρα και συνήθειες ήταν αξιοθαύμαστη».
Πάντα θα θυμάμαι, συμπληρώνει, «το γιατρό του πλοίου, που ενώ του πρότεινα να μην είναι στην γέφυρα, καθώς εκεί η επίθεση θα ήταν πιο σφοδρή, αυτός ήταν ανένδοτος και έμεινε εκεί μαζί μας στην καθιστική διαμαρτυρία».
Παρόλο που έζησε μια τέτοια εμπειρία όμως, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Καστοριάς, θεωρεί ότι το σθένος φαίνεται στον καθημερινό αγώνα, στη δραστηριοποίηση, στην επιμονή, στο να σπας το κατεστημένο.
«Ο κόσμος έχει εναποθέσει τις ελπίδες του σ’ εμάς. Όπου και αν πηγαίνουμε και ερχόμαστε σε επαφή με τον κόσμο, διαπιστώνουμε τα μεγάλα προβλήματα και την έλλειψη πίστης που κυριαρχεί. Την παράταξή μας όμως, την χαρακτηρίζει η αξιοπρέπεια και η καθαρότητα των λόγων και δεν το βάζουμε κάτω. Εκεί που φαίνεται το θάρρος είναι στο να μπορείς να αντιμετωπίσεις έναν άνθρωπο που κλαίει κυριολεκτικά στον ώμο σου», καταλήγει.
Β.Ψ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πληκτρολογήστε το σχόλιο σας...